† Unholden

ppl. a. [UN-¹ 8 b. Cf. MDu. and Du. ongehouden (dial. ongeholden, -halden), MLG. ungeholden, MHG. and G. vungehalten.) a. = UNBEHOLDEN 1. b. Not kept; unobserved.

1

c. 1380. Wyclif, Serm., Sel. Wks. I. 309. Here it semeþ þat þes prestis ben moche unholden to seculer lordis.

2

a. 1425. Cursor M., 18736 (Trin.). Þe lawe he helde wondir wel Vnholden lafte he neuer a del.

3