v. Obs. exc. dial. Forms: 1 untynan, 2 untinen, 3 untunen (ontune), 5 vntynde, 9 dial. untine. [OE. untýnan (var. of an-, ontýnan), f. un- UN-2 3 + týnan TINE v.1, OHG. antzûnen, inzûnen (G. entzäunen).]

1

  1.  trans. To open.

2

c. 950.  Lindisf. Gosp., Matt. ii. 11. [Hia] untyndon striona hiora. Ibid., ix. 30. Untynde weron ego hiora.

3

c. 1000.  Ælfric, Gen. xli. 56. Iosep untynde ealle þa bernu.

4

c. 1200.  Trin. Coll. Hom., 115. Openeð ȝiure gaten, and ech gate untineð ȝiu seluen to-ȝenes þe king of blisse.

5

c. 1205.  Lay., 9781. Amarȝen þa hit dæi wes duren heo vntunden. Ibid., 18949. Nis nan cniht … Þe … Þe ȝeten mihten un-tunen [v.r. ontune].

6

1888.  Donaldson, Takin’ th’ New Year in, 8 (E.D.D.). Hoo told me hoo’d untined th’ door.

7

  2.  To separate, sever.

8

c. 1495.  Epitaffe, etc., in Skelton’s Wks. (1843), II. 392. Howe durst thou [sc. Death] his flessh and spyryte vntynde?

9