a. Obs. [f. THEW sb.1 + -FUL.] Full of or characterized by good qualities; good, virtuous, moral.

1

c. 1205.  Lay., 1797. Heo godd thonkeden mid þeu-fulle worden.

2

a. 1225.  Ancr. R., 422. Talkeð mid ouer meidenes and mid þeaufule talen schurteð ou to-gederes.

3

c. 1230.  Hali Meid., 45. Wiðute oðer god & þawfulle mihtes.

4

13[?].  Cursor M., 2337 (Cott.). For [Abram] was theuful [F. curtays, G., Tr. meke] bath and hind. Ibid., 2665. A theuful [G., Tr. holy] takynyng for to ken At tuin yow wit fra oþer men.

5