v. Obs. Forms: 3 suhhȝhenn (Ormin), sugge, suwie, 4 soghe, 5 sugh, sewe. [Prob. an onomatopœic formation; cf. SOUGH v.1]

1

  1.  intr. To sigh.

2

c. 1200.  Ormin, 7924. Forr iwhillc mann birrþ wepenn her, & sikenn sare & suhhȝhenn.

3

c. 1220.  Bestiary, in Rel. Ant., I. 224. He suggeden and sorȝeden.

4

14[?].  R. Glouc. Chron., 6966 (MS. β). He sewede [MS. γ sighede] ful sore.

5

c. 1475.  Partenay, 5024. Raymounde … At the departson sughed sore in breste. [Cf. 1944 sowghid, 6164 sogheth.]

6

  2.  impers. To be distressing.

7

a. 1225.  Ancr. R., 306. & hat þet seoruwe þreosche him wiðinne þe heorte mid sore bireousunge, so þet him [MS. Vernon hire] suwie, & pinie þet flesch … mid festen.

8

13[?].  E. E. Allit. P., C. 391. He … Sesez childer of her sok, soghe hem so neuer.

9

  Hence † Sughend (suwinde) ppl. a., distressing, painful.

10

a. 1225.  Ancr. R., 428. More of þe softe eolie þen of þe bitinde wine; þet is, more of liðe wordes þen of suwinde.

11