v. Obs. rare. [Early ME. strenken, of obscure origin. Cf. strenkle STRINKLE v.] trans. To sprinkle.
c. 1200. Ormin, 1099. & toc himm þa þatt illke blod … & warrp itt tær wiþþ strenncless,… & siþþen ȝede he þeþenn ut To strennkenn i þe kirrke. Ibid., 1771. Þatt blod tatt þurrh þe bisscopp wass Þær o þa þingess strennkedd. Ibid., 1789.
