v. Obs. In 2–3 bispusen. [f. bi-, BE- + ME. spusen to SPOUSE.] trans. To espouse, marry.

1

c. 1175.  Lamb. Hom., 133. Ða þe … beon bispused richtliche to gedere.

2

c. 1200.  Trin. Coll. Hom., 13. Ȝef he ben laȝeliche bispusede.

3