Now Sc. (and Ir.). Forms: 4 spojour, spogeour, 5 spougeour; 4 sp(o)uchour, 6 Sc. spowcheour, 9 spoucher, spoocher. [ad. ONF. espuchoir (= OF. espusoir, espuisoir), f. espuchier, espuichier (= OF. espuicier, espuisier, mod.F. épuiser) to drain, empty of water.] A wooden vessel for baling out or conveying water; a water-scoop. In early use Naut.

1

  1336–7.  Acc. Exch. K. R., 19/31 m. 5. In ij. spojours emptis ad eandem [galeam] ad aquam in dictis Wyndingbalies ponendam … viiij. d.

2

1338.  Roll ‘T. G.’ 11,097, in Nicolas, Hist. R. Navy (1847), II. 475. Un ketill, un spogeour, ii. seilyngnedeles, un dyall.

3

1352.  Excheq. Acc. Q. R. Bundle 20. no. 27. Pro quodam instrumento ligneo vocato ‘spuchour’ pro aqua fundanda et defendenda de nave. Ibid. Pro quodam vase vocato ‘spouchour.’

4

1420.  For. Acc. 3 Hen. VI., F/2 b. ij lanternys, j spougeour, ij poleys pro le shroude et j sketfat.

5

  1548.  Extr. Aberdeen Reg. (1844), I. 259. Certane wther varklummes, sic as spowttis, spowcheouris [printed spowth-], and cruikis.

6

1890.  in Simmons, Donegal Gloss. (E.D.D.).

7

1898.  Proc. Philos. Soc. Glasgow, XXX. 45. Fire water—fire a spoucher full.

8