v. Obs. Forms: 1 bebyriʓan, 2 bebyri, 3 biburi-en, -burye, -buriȝe. [OE. f. BE- 2 + byriʓan to BURY.] To entomb, bury.

1

c. 1000.  Ælfric, Gen. xlix. 31. Þær wæs Isaac bebirʓed.

2

c. 1175.  Cott. Hom., 229. Tweȝen ȝelefde men him arwrðlice bebyriddon.

3

1297.  R. Glouc., 166. Hii let hym beburye.

4