Sc. arch. [f. BANNER sb.1 + MAN.] A standard-bearer, an ensign.

1

a. 1500[?].  Batt. Harlaw, xxvii. The kingis cheif bannerman was he.

2

1536.  Bellenden, Cron. Scot. (1821), II. 283. He espyit his banerman … trimbland.

3

1818.  Scott, Hrt. Midl., xxx. The renowned Daniel Cameron, our last blessed bannerman.

4