v. Obs. In 3 awurie, (?) awarie. [OE. awyrʓan, f. A- pref. 1 + wyrʓan to strangle (see WORRY v.); cf. OHG. arwurgjan, mod.G. erwürgen.] To strangle; to worry.

1

c. 885.  K. Ælfred, Oros., VI. xxxvi. § 2. He hine sylfne unwitende hæfde awirʓed.

2

a. 1230.  Ancr. R., 324. Þe hund þet … awurieð eihte me beateð him anonriht.

3

c. 1275.  Pains of Hell, in O. E. Misc., 149. Heo hire awarieþ al aþrep, Al so wulues doð þe scep.

4