v. Obs. In 3 awurie, (?) awarie. [OE. awyrʓan, f. A- pref. 1 + wyrʓan to strangle (see WORRY v.); cf. OHG. arwurgjan, mod.G. erwürgen.] To strangle; to worry.
c. 885. K. Ælfred, Oros., VI. xxxvi. § 2. He hine sylfne unwitende hæfde awirʓed.
a. 1230. Ancr. R., 324. Þe hund þet awurieð eihte me beateð him anonriht.
c. 1275. Pains of Hell, in O. E. Misc., 149. Heo hire awarieþ al aþrep, Al so wulues doð þe scep.