sb. Obs. Also lend. [a. ON. løynd, f. løyna: see LAIN v.] A hiding-place, refuge.
1
a. 1300. Cursor M., 9652. Aha! þat wreche wit-vten freind, þat on na side mai gett him leind [Gött. lend]. Ibid., 24728. We prai þat liuedi be vr leind [Edinb. lend].