Sc. [f. KNUR sb. 4, or KNURL 2: see -ING, -LING.] = KNURL sb. 2.

1

1794.  Burns, Pastoral Poetry, iii. Wee Pope, the knurlin, ’till him rives Horatian fame.

2

1899.  J. Lumsden, Edinburgh Poems & Songs, 149. Ouphes, knurlins, goblins, ghouls.

3