Obs. rare. In 3 kenschipe, -s(c)ipe. [f. KEEN a. + -SHIP.] Keenness, boldness, fierceness.

1

c. 1205.  Lay., 6364. Þes biȝet þesne kinedom þurh kenschipe muchele.

2

a. 1225.  St. Marher., 11. Ich habbe adun the drake idust. ant his kenschipe akast.

3