v. Obs. 1 asnǽs-an, 3 a(l)snesien. [OE. asnǽsan, f. A- pref. 1 (or perhaps 4: see AND- pref.) + snǽsan to strike with a spear.] To impale, gore, stab.

1

c. 880.  Ælfred’s Pol. Laws, § 36 (Bosw.). Ȝif beforan eáʓum asnǽse [v.r. asnáse].

2

a. 1230.  Ancr. R., 200. Þene horn þet he asneseð mide alle þeo þet ha areacheð. Ibid., 212. Þe deoflen schulen … mid helle sweordes alsnesien ham.

3