a. In 3 friȝti. [f. FRIGHT sb. + -Y1.] a. Causing fright, formidable. b. Suffering from fright; fearful. Hence † Frightihead, fearfulness; Frightily adv.

1

c. 1250.  Gen. & Ex., 983.

        And he sulde ben man miȝti,
Of him kumen folc friȝti.
    Ibid., 1617.
Iacob abraid, & seide friȝtilike:—
‘God in ðis stede is wittirlike.’
    Ibid., 2221.
And tolden him so of here sped,
And al he it listnede in friȝtihed.
    Ibid., 2847.
Sephora toc ðis gunge knaue,
And dede circumcise haue,
And gret, and wente friȝti a-gen.

2