Obs. [OE. forðgang, f. FORTH adv. + -gang a going.] A going forth or out; progress, advance.

1

c. 900.  trans. Bæda’s Hist., V. xxii. (1891), 476. Þæs cyninges rice ȝe foreweard ȝe forðgong swa moneȝum & swa miclum styrenessum wiþerweardra ðinga yþiað & ȝemengde syndon.

2

a. 1225.  Ancr. R., 318. Ich was þe beginnunge hwi swuch þing hefde uorðȝong. Ibid., 374. I uorðȝong of gode liue; and iðe last ende.

3

a. 1300.  E. E. Psalter, cxliii[i]. 14.

        Noght es falling of stane walle swa,
Ne forth-gang, ne crie, in waies of þa.

4