Obs. [OE. forlǽdan, f. FOR- pref.1 + lǽdan: see LEAD v.; cf. OS. farlêdean (Du. verleiden), OHG. far-, fir-, forleitan (Ger. verleiten).] trans. To mislead, seduce.

1

Beowulf, 4084 (Gr.).

                Hie forlæddan to þam lind
pleȝan swæse ȝesiðas.

2

c. 1000.  Ælfric, Gram., xlvii. (Z.), 277. Seduco, ic bepæce oðþe forlæde.

3

c. 1275.  Lay., 1332.

        For hire workes beoþ so swete
þat fale men [heo] for-ledeþ.

4

c. 1315.  Shoreham, 164.

        For hyt was pryvé for a wyle,
Aȝe the fendes privé gyle
        The man for-ledde.

5