v. Obs. [repr. OE. *flédan:—*flódjan, f. flód FLOOD: cf. MDu. vloeden, MHG. vluoten (mod. Ger. fluten), ON. flœða (Sw. flöda).] intr. To flow.
c. 1175. Cott. Hom., 209. Þine vif wunden, and þe eadie flod þet of ham fledde.
c. 1205. Lay., 22019. Whænne þa sæ vledeð.
a. 1225. St. Marher., 9–10. Þu steorest te sea stream þet hit fleden ne mot fir þan þu markedest.
