sb. Obs. Also 3 south. dial. veng. [OE. fęng str. masc. = OFris. feng ON. fengr. :—OTeut. *fangjo-z, f. root of *fanhan, OE. fón: see FANG v.1] a. = FANG sb. 1. b. = FANG sb. 2.

1

c. 1175.  Lamb. Hom., 39. Leteð eower stale and eower reaflac for nis þer nan feng on.

2

c. 1205.  Lay., 1773.

        Swa heo ferden to heora scipa
mid allen heora uenge.
    Ibid., 8610. We scullen … ȝemen þes fehtes & nawiht þes fenges.

3

a. 1250.  Owl & Night., 1283.

        Go so hit go, at eche fenge
Thu fallest mid thine ahene swenge.

4