sb. Obs. Forms: 3 ernding(e, -unge, h)erendinge. [OE. ǽrendung, n. of action f. ǽrendian (see prec.).] Intercession.
a. 1000. Benedictine Rule (Schröer), xxvi. Oðþe þurh æniʓe spræce oðþe þurh æniʓes oþres mannes ærendunʓe.
a. 1225. St. Marher., 23. Þat we bituhen þe engles þurh hire erndunge moten ȝet iseon hire.
c. 1275. Doomsday, 86, in O. E. Misc., 168. For hire herendinge Þat heo ure sawle to heouerige bringe.
c. 1300. in Wright, Lyric P., xviii. (Percy Soc.), 58. Thourh ernding of the hevene quene.