sb. Obs. Forms: 3 ernding(e, -unge, h)erendinge. [OE. ǽrendung, n. of action f. ǽrendian (see prec.).] Intercession.

1

a. 1000.  Benedictine Rule (Schröer), xxvi. Oðþe þurh æniʓe spræce oðþe þurh æniʓes oþres mannes ærendunʓe.

2

a. 1225.  St. Marher., 23. Þat we bituhen þe engles þurh hire erndunge moten ȝet iseon hire.

3

c. 1275.  Doomsday, 86, in O. E. Misc., 168. For hire herendinge Þat heo ure sawle to heouerige bringe.

4

c. 1300.  in Wright, Lyric P., xviii. (Percy Soc.), 58. Thourh ernding of the hevene quene.

5