v. Obs. Forms: 1 ahebb-an, 2 ahebben, ahefen, 3 aheue. Pa. t. 13 ahóf, 3 ahef. Pa. pple. ahafen. [f. A- pref. 1 up + HEAVE, OE. hebban. Cogn. w. OS. âhebbian, OHG. arhefan (mod.G. erheben), Goth. ushafjan.] To heave, lift up.
c. 1000. Ags. Gosp., Luke xviii. 13. Nolde furðun his eaʓan ahebban úp to þam heofone.
c. 1160. Hatton Gosp., ibid. Nolde for-ðan his eaʓen ahebben.
c. 1175. Lamb. Hom., 113. God ahef[ð] of mexe þene mon þe he wule.
1205. Layam., 21626. Cador his sweord ahof.
1230. Marharete, 5. Þe edle meiden ahef hire heorte [and] heaued uppward to þe heouene.