Obs. Forms: Inf. 3 afall-e(n, avalle(n. Pa. t. 3 avalde. Pa. pple. 3 afalled, -et, avalled. [a variant of the causal AFELLEN, confused with the intr. afallen (see prec.), and perh. with avalen OFr. avaler.] trans. To fell, strike down, cut down, lay low.
1205. Layamon, 26096. Whi þu mine maȝe a-ualled hafuest mid morðe [later text a-falled].
c. 1230. Ancren Riwle, 122. Þet a windes puf of a word mei auellen [v.r. afallen].
1250. Layamon, 2069. Hire names beoð swiðe a-valled [earlier t. afelled].