v. Obs. Forms as in DRINK. [f. A- pref. 1 intensive + DRINK, OE. drinc-an. Cf. Germ. ertrinken.] lit. To swallow too much water; hence,
1. To be drowned.
c. 880. K. Ælfred, Bæda, III. xxiv. 221. Mycele má moncynnes adranc on ðam wætere.
1205. Layamon, 2490. In ane deope watere · þer heo adronken.
c. 1230. Ancren Riwle, 58. Heo unwreih þene put ꝥ hit adronc inne.
a. 1300. K. Horn, 971. Þe knaue þer gan adrinke.
So to be adrunken.
1205. Layamon, 2497. Þat ilke water · þer Abren was adrunken [l.t. adronke].
1297. R. Glouc., 430. In þe se adronke he was.