v. Obs. Forms as in DRINK. [f. A- pref. 1 intensive + DRINK, OE. drinc-an. Cf. Germ. ertrinken.] lit. To swallow too much water; hence,

1

  1.  To be drowned.

2

c. 880.  K. Ælfred, Bæda, III. xxiv. 221. Mycele má moncynnes adranc on ðam wætere.

3

1205.  Layamon, 2490. In ane deope watere · þer heo adronken.

4

c. 1230.  Ancren Riwle, 58. Heo unwreih þene put ꝥ hit adronc inne.

5

a. 1300.  K. Horn, 971. Þe knaue þer gan adrinke.

6

  So to be adrunken.

7

1205.  Layamon, 2497. Þat ilke water · þer Abren was adrunken [l.t. adronke].

8

1297.  R. Glouc., 430. In þe se adronke he was.

9