Obs. Forms: 1 ʓearwian, 3 ȝ(e)arwen, ȝ(e)ærwen, ȝarewen, 3–5 ȝaro, 4 ȝhare, yare. [OE. ʓearwian, f. ʓearu YARE a.

1

  Cf. OE. ʓierwan, OS. garuwian, gerwean, MDu. gherwen, garwen, gerwen, OHG. garawen (MHG., G. gerben, gärben), ON. gǫr(v)a, gjǫr(v)a, gera (see GAR v.).]

2

  trans. To make or get ready, to prepare.

3

c. 888.  Ælfred, Boeth., xxxix. § 13. Se hata sumor dryʓð & ʓearwað sæd & bleda.

4

c. 1000.  Ags. Gosp., Luke i. 76. Þu gæst beforan drihtnes ansyne his weʓas ʓearwian.

5

c. 1205.  Lay., 220. He makede ane heȝe burh … Þa burh wes wel iȝarwed [c. 1275 iȝarket]. Ibid., 29834. Bruchinal … ȝarewede his ferde.

6

a. 1300.  St. Gregory, 1178, in Herrig’s Archiv, LVII. 71. Whan þe nyȝt was al a gone a bote þe fisschere he gan ȝare.

7

1338.  R. Brunne, Chron. (1810), 58. Þe kyng ȝared his folk, on haste alle þat he myght.

8

refl.  c. 975.  Rushw. Gosp., Matt. vi. 25. Hu ʓe eowic ʓearwiʓe.

9

c. 1205.  Lay., 7473. Ȝarewieð eow to fihte.

10

1338.  R. Brunne, Chron. (1810), 90. He ȝared him to bataile.

11

a. 1400–50.  Alexander, 4866. Þan ȝaris he him ȝapely & a-ȝayne turnes.

12