Obs. Forms: 1 ʓearwian, 3 ȝ(e)arwen, ȝ(e)ærwen, ȝarewen, 35 ȝaro, 4 ȝhare, yare. [OE. ʓearwian, f. ʓearu YARE a.
Cf. OE. ʓierwan, OS. garuwian, gerwean, MDu. gherwen, garwen, gerwen, OHG. garawen (MHG., G. gerben, gärben), ON. gǫr(v)a, gjǫr(v)a, gera (see GAR v.).]
trans. To make or get ready, to prepare.
c. 888. Ælfred, Boeth., xxxix. § 13. Se hata sumor dryʓð & ʓearwað sæd & bleda.
c. 1000. Ags. Gosp., Luke i. 76. Þu gæst beforan drihtnes ansyne his weʓas ʓearwian.
c. 1205. Lay., 220. He makede ane heȝe burh Þa burh wes wel iȝarwed [c. 1275 iȝarket]. Ibid., 29834. Bruchinal ȝarewede his ferde.
a. 1300. St. Gregory, 1178, in Herrigs Archiv, LVII. 71. Whan þe nyȝt was al a gone a bote þe fisschere he gan ȝare.
1338. R. Brunne, Chron. (1810), 58. Þe kyng ȝared his folk, on haste alle þat he myght.
refl. c. 975. Rushw. Gosp., Matt. vi. 25. Hu ʓe eowic ʓearwiʓe.
c. 1205. Lay., 7473. Ȝarewieð eow to fihte.
1338. R. Brunne, Chron. (1810), 90. He ȝared him to bataile.
a. 140050. Alexander, 4866. Þan ȝaris he him ȝapely & a-ȝayne turnes.