Obs. Forms: 1 wanung, 2–3 waning, 3–5 woning(e, -yng(e, 5 wowenyng. [OE. wánung, f. wánian WONE v.2 + -ING1.] Moaning, lamentation.

1

c. 950.  Lindisf. Gosp., Mark v. 38. Ʒesaeh þæt wanung.

2

c. 1000.  Ælfric, Saints’ Lives, xxiii. 104. La … hwæt mæʓ beon ʓeomrung and wanung ʓyf þæt næs se fulla æʓðres?

3

c. 1175.  Lamb. Hom., 33. In helle … þer is waning and graming and toþen grisbating.

4

c. 1200.  Trin. Coll. Hom., 177. Ðanne hauen wanspedie men on heorte wowe and on muðe woninge.

5

a. 1250.  Owl & Night., 311. Þu … tellest þat ich ne can nouht singe Ac al my reorde is wonyng.

6

c. 1400.  Laud Troy Bk., 15454. Achilles ligges … Ded In Troye In gret wowenyng.

7

c. 1425.  Engl. Conq. Irel., 144. In al places was weylynge & wonynge, yollynge & crynge.

8