v. Obs. [a. north.F. blechier = OF. blecier (mod. blesser, whence the later BLESS v.2) to wound.] trans. To wound, hurt, injure.

1

1340.  Ayenb., 40. Sacrilege is huanne me brecþ, oþer blecheþ,… þe holy þinges. Ibid., 147. Huanne me smit þane uot: þe mouþ zayþ, þou me blechest.

2