v. Obs. 45 acole, 56 accoll. [a. OFr. acole-r, f. a to + col neck. Spelling afterwards assimilated to mid. Fr. accoller (mod. Fr. accoler). Cf. It. accollare, suggesting a late L. or early Rom. accollāre, f. ac- = ad- to + collum neck).] To throw the arms round the neck of, embrace, clasp, hug.
1340. Gawayne & Gr. K., 1936. Þen acoles he [þe] knyȝt, & kysses hym þryes. Ibid., 2472. Þay acolen & kyssen, [bikennen] ayþer oþer.
c. 1450. Merlin, xv. 234. And each acoled other in armes for grete love.
1557. Surrey, Aeneid, II. 1055. Thrise raught I with mine armes taccoll her neck.